Od starożytności człowieka interesowało to, co znajduje się na niebie. Naiwnie wyobrażano sobie, że człowiek i ziemia są pępkiem wszechświata. Wiele wieków zajęła akceptacja odmiennego stanowiska. Uznanie, że Ziemia jest zaledwie małym punktem w całym kosmosie, było nie do przyjęcia aż do końca średniowiecza. Obserwacje ruchów planet i gwiazd traktowano jako zapowiedź ważnych wydarzeń. Do dziś astrolodzy tworzą horoskopy w oparciu o datę urodzin i pozycje gwiazd na niebie. To, co od wieków fascynowało naszych przodków, Hawking próbuje nam wyjaśnić w prosty i racjonalny sposób. Co dawniej było nie do pomyślenia, dzięki nauce i technice staje się rzeczywistością. Człowiek postawił stopę na księżycu i podróżuje po orbicie okołoziemskiej. Dzięki satelitom i sądom obserwuje poszczególne planety. Skonstruowaliśmy teleskopy, które pozwalają na podglądanie wszechświata. Gwiezdny pył, czasoprzestrzeń, czarne dziury stanowią scenerie dla filmów i powieści science fiction. Jednak teorie na temat budowy i zachowania
wszechświata nie są oczywiste i akceptowalne dla wszystkich badaczy, którzy różnią się w swoich stanowiskach. Są to raczej przypuszczenia niż gruntownie udowodnione i przebadane fakty. Nie znane są początki powstania i przyszłość wszechświata. Jak długo będzie się rozszerzał i kiedy być może zacznie się kurczyć? Czy czarne dziury istnieją, czy nie? Wiedza o wszechświecie długo będzie stanowić dla naukowców pole do popisu i odkrywania. Rozszyfrowanie wielu tajemnic z pewnością zajmie mnóstwo czasu. Na razie możemy poszukiwać możliwych rozwiązań i tworzyć hipotezy. Nie możemy zmierzyć odległości gwiazd od siebie i ustalić centrum lub początku kosmosu, możemy jedynie w przybliżeniu określić wiek gwiazd w zależności od ich jasności. Stworzenie jednej, uniwersalnej teorii, która opisywałaby wszystkie zjawiska zachodzące w przyrodzie to marzenie wielu naukowców. Książka Hawkinga ukazuje postępy w budowaniu „teorii wszystkiego”. Autor kreśli obraz wszechświata, jaki mieli ludzie od starożytności: ujęty w pisma
Arystotelesa, Ptolemeusza, Kopernika po najnowsze odkrycia naukowe: model Friedmana, zjawisko soczewkowania grawitacyjnego. Możliwość unifikacji teorii grawitacji Newtona, względności Einsteina i odkryć fizyki kwantowej to powtarzający się motyw kręgu jego zainteresowań.
Tak, jak w Krótkiej historii czasu Hawking opisuje i wyjaśnia trudne zagadnienia sięgając do analogii z życia codziennego. Dzięki temu, łatwiej możemy sobie wyobrazić treść jego wykładu. Wydawnictwo dołożyło starań, by książkę przyjemnie brało się do ręki. Papier pierwszej jakości, twarda okładka, marginesy, liczne ilustracje opatrzone dowcipnymi komentarzami sprawiają, że te książkę czyta się jak wciągającą powieść. Kolejny raz Hawking sprawdził się jako popularyzator wiedzy.