Plutarch z Cheronei

Urodził się około 50 roku naszej ery. Pochodził z beockiej Cheronei. Dzieciństwo i młodość Plutarcha przypadły na lata rządów rzymskich cesarzy Klaudiusza i Nerona. W tych czasach studiował w Atenach matematykę, retorykę i filozofię, wiele podróżował. Jeden z jego przyjaciół uzyskał nawet od cesarza Wespazjana rzymskie obywatelstwo dla Cheronejczyka. Po powrocie do rodzinnego miasta służył Cheronei wiernie, piastując rozmaite urzędy. Ożenił się z Timokseną, którą kochał niezmiennie i głęboko. Doczekali się pięciorga dzieci: czterech synów i córki. To właśnie dla nich założył jakby prywatną akademię, skupiając we własnym domu uczącą się młodzież; był zarazem kierownikiem i głównym wykładowcą. W 50 roku życia został także kapłanem Apollona w Delfach, ze wszystkich sił starającym się przywrócić dawne znaczenie świątyni i wyroczni. Plutarch był człowiekiem obdarzonym wyjątkową pogodą ducha, życzliwym, nadzwyczaj pracowitym i zdolnym, a przy tym bystrym i dowcipnym obserwatorem życia, polemistą pełnym
temperamentu i erudycji. Zmarł około 125 roku.