Pisarki polskie

Czy trzeba dzielić artystów na kobiety i mężczyzn? Czy nie ulegamy modzie lub ideologii? Czy nie wystarczy podział na literaturę dobrą i złą, podział na epoki, prądy, kierunki i style?
A jednak piśmiennictwo oglądane od strony kobiet tworzy jakąś inną historię polskiej literatury. I że jej osią nie jest wcale, jak można by się było spodziewać, autobiografizm i autoekspresja, ale napięcie miedzy prywatnością a życiem publicznym, bolesne ścieranie się kobiecego "ja" i świata, spór o granice własnej wolności, o możność poznawania i tworzenia, o prawo do szczęścia.