Czuły barbarzyńca - Bohumil Hrabal

Hrabal i Boudnik znali się i przyjaźnili (nawet zamieszkali razem). Obaj też kochali surrealizm. A wiadomo, że nic tak nie pobudza surrealistycznych wizji, jak stan upojenia alkoholowego. Trudno się więc dziwić, że wiele scen w powieści rozgrywa się w knajpach i przy butelczynie czegoś mocniejszego.

Oto przykład. Akcja: kłótnia pomiędzy bohaterami, po której w złości zamurowali przejście między swoimi pokojami. Impas, co? Niekoniecznie, jeśli kłócą się dwaj amatorzy „czegoś mocniejszego”. Dzięki przepijaniu do siebie (ponad murkiem) butelki likieru wiśniowego z rumem, panowie szybko wybaczają sobie wszelkie urazy. I to się nazywa przyjaźń!