Pierwsi i ostatni. Piloci myśliwców w drugiej wojnie światowej

Trzymająca w napięciu opowieść o setkach akcji bojowych w walkach powietrznych na sześciu frontach drugiej wojny światowej. Adolf Galland (1912-1996) wspiął się na szczyt wśród niemieckich asów lotnictwa. We wspomnieniach, przetłumaczonych na 17 języków, ukazuje zakulisowe rozgrywki w dowództwie Luftwaffe.

Adolf Galland, nazywany „enfant terrible” Luftwaffe, najmłodszy generał Wehrmachtu, swój chrzest bojowy przeszedł podczas hiszpańskiej wojny domowej. Brał udział w nalotach powietrznych na Polskę we wrześniu 1939 roku, w bitwie o Anglię i w walkach na innych frontach drugiej wojny światowej. Był współtwórcą spektakularnej, precyzyjnie zaplanowanej i wykonanej akcji „Donnerkeil-Cerberus” – przeprowadzenia przez Kanał do portów niemieckich ciężkich okrętów liniowych i krążownika, pod osłoną myśliwców. W legendarnej eskadrze J.V. 44 – doświadczalnej jednostce myśliwców odrzutowych, zgromadził najlepszych pilotów myśliwskich.

Jego nazwisko jest nierozerwalnie związane z historią lotnictwa myśliwskiego. Był doskonałym pilotem myśliwskim, racjonalizatorem, wielkim zwolennikiem wprowadzenia do lotnictwa samolotów odrzutowych Me 262. Krytykując często poglądy swojego zwierzchnika Göringa, został w końcu przez niego obarczony winą za brak sukcesów lotnictwa myśliwskiego i usunięty ze stanowiska inspektora lotnictwa w styczniu 1945, co spotkało się z otwartym sprzeciwem części pilotów. Bilans jego walk od 1937 do 1945 roku to: 104 samoloty zestrzelone w 612 lotach bojowych.

14 maja 1945 Galland trafił do niewoli, pozostając jeńcem wojennym do 1947. Po wojnie pracował na rzecz lotnictwa brytyjskiego (RAF), wykładając taktykę. Na zaproszenie prezydenta Juana Perona, od 1948 roku uczestniczył w organizacji szkół lotniczych Argentyńskich Sił Powietrznych i szkoleniu tamtejszych pilotów. W 1955 powrócił do Niemiec.