Pajęczyna. Syndrom bezpieki

Upiorny obraz peerelowskiej bezpieki, gdzie w końcu sami oprawcy stają się ofiarami. Inwigilacja ludzi z pierwszych stron gazet (artystów, dziennikarzy, polityków) i zwykłych obywateli. Szantaże, przekupstwa i donosicielstwo dla przyjemności.

Pierwszego esbeka poznałam, kiedy pracowałam nad książką Matka Hłaski. Był 1987 rok. Henryk Kalbarczyk był lokatorem Marii Hłasko. Związek prześladowcy i prześladowanego przemienił się w prawdziwą przyjaźń, która trwała wiele lat po śmierci pani Hłasko, aż do końca życia esbeka. Pomagał jej przy sprowadzaniu do Polski zwłok Marka i potem, kiedy walczyła o dobre imię syna. Ale też załatwiał dla obojga rolę statystów w filmie i cukier, kiedy wszystko było na kartki. To Kalbarczyk poznał mnie ze swoimi kolegami, innymi esbekami.