O Gombrowiczu

Autor koncentruje się na wątku, który nazywa ‘nadliteraturą’, rozumianą jako nieustanną, inteligentną i przewrotną grę z tradycją literacką. Lista konwencji, z których czerpał Gombrowicz, wygląda imponująco i obejmuje bardzo szeroki przedział - od średniowiecznej powieści pikarejskiej, poprzez szekspiryzm, wzorce staropolskie i romantyczne, aż do egzystencjalizmu. Michał Głowiński porusza wątki świeże, nieznane szerszemu gronu czytelników - analizuje m.in. dorobek krytyczny i eseistykę autora Ślubu, czy związki jego filozofii z poglądami Brzozowskiego. Oświetla również postać pisarza dodatkowym kontekstem, jakim są książki wspomnieniowe Rity Gombrowicz i Rajmunda. Kalickiego. W ostatnim rozdziale tworzy natomiast krótką historię recepcji twórczości Gombrowicza w Polsce po II wojnie światowej. Szkice dobrze wpisują się w postmodernistyczną krytykę literacką, skierowaną na analizę intertekstualności i dyskusji z konwencjami. Tworzą również niezwykle ważny przewodnik po esencji twórczości Witolda Gombrowicza.