Mówią, że wampiry to synowie Kaina.Mówią, że to powracający nieumarli, że to ssące krew i duszę potwory. Ale są i tacy, którzy mówią, że pochodzą od mrocznego bóstwa, które za pakt ze sobą każe słono płacić, a – jak to zwykle w takich historiach bywa – za takie pakty płacą zwykle całe pokolenia. Jeśli szukacie opowieści o pięknych, smutnych młodzieńcach w eleganckich żabotach, którzy wykorzystują swoją charyzmę do zagłębiania się w żyły nadobnych dziewic – zdecydowanie nie jest to coś, co zaspokoi wasze pragnienia. W tym świecie nie ma miejsca na powiewanie pelerynami i dystyngowanie uwodzenie potencjalnych ofiar, które za chwilę skonają w rozkosznych męczarniach. Co więcej – to właściwie nie jest książka o wampirach, ale o ich prześladowcach.
Zoran Krusvar, autor Wykonawców Bożego zamysłu, to chorwacki laureat dwóch nagród SFera przyznawanych najlepszym chorwackim twórcom science fiction i fantasy od 1981 roku. W polskich księgarniach poza Wykonawcami… można znaleźć również wydaną w 2008 roku powieść Najlepszy na świecie. W Wykonawcach… wykreował przedziwną historię, która ciągnie się niemal od zarania dziejów, a przynajmniej od czasów rzymskiego imperium. Jeśli wierzyć słowom jednego z jego bohaterów, od tej opowieści można oszaleć ze strachu. Czy tak faktycznie się dzieje? Ci, których nazywają wykonawcami Bożego zamysłu jest na świecie niewielu. Ich zadanie przypomina nieco połączenie inkwizytora i demonobójcę, egzorcystę i dhampira jednocześnie. Dzięki wyjątkowo silnej, pielęgnowanej modłami i niezliczonymi wyrzeczeniami wierze wykonawca jest w stanie oprzeć się sile zła w postaci nocnych stworzeń, upiorów wysysających krew i odbierających życie. Za całym złem i strachem kryje się tajemnica starożytnej maski, która w przedziwny
sposób zmienia każdego, kto ją włoży. Czy sekret, który kryje może wstrząsnąć całym światem?
Książka Krusvara to pozycja wyjątkowa w literaturze „wampirycznej”. Można powiedzieć, że to Vampire Hunter D, tyle że po słowiańsku – z ortodoksyjnym, imającym się wszelkich metod pogromcą zła, który chroni świat przed unicestwieniem. Wykonawcy Bożego zamysłu prezentują dość równy poziom literacki, choć pod koniec nieco tracą przekształcając się w thriller z Watykanem w tle, czym zbyt mocno przypominają wszelkie produkcje a la Dan Brown. Mimo to Krusvar opowiedział całkiem ciekawą historię z dość mało popularnego punktu widzenia. Czy wyszło to powieści na dobre? Zdecydowanie w pewnej mierze tak – można mieć pewność, że nie wyskoczy tu żaden transylwański hrabia w staromodnej pelerynie. Tutaj walczy się z diabłem, ze Złym, któremu żaden sztafaż nie jest potrzebny. Ze względu na tematykę, książka Krusvara bardzo często obfituje w niezwykle obrazowe brutalne sceny. Im dalej posuwamy się w lekturze, tym bardziej oddalamy się od mistycznego horroru w stronę akcji, pościgów i scen walki rodem z kina pop.
Trochę szkoda, że autor obrał ten właśnie kierunek, bo wydaje się, że było to pójście po linii najmniejszego oporu i odebrało książce sporo uroku. Mimo to, jest to nadal tekst godny polecenia, a nawet… przemyślenia.