Wejście do wielkiej polityki

Król Prus, Fryderyk Wilhelm IV, zwrócił uwagę na Bismarcka po jego publicznych wystąpieniach w sejmie. Młody junkier zasłynął zdecydowanymi przekonaniami i talentem oratorskim. Szlify w dyplomacji i wielkiej polityce zbierał we Frankfurcie, gdzie pełnił funkcję przedstawiciela Prus przy zjednoczonym landtagu.
Doskonale orientował się w polityce międzynarodowej, sojuszach i układach, potrafił wykorzystać każdą sytuację, aby wzmacniać pozycję Prus. W 1862 roku został mianowany przez Wilhelma I, premierem i ministrem spraw zagranicznych. Dużą przenikliwością wykazał się podczas trzech wojen: przeciwko Danii (1864), Austrii (1866) i Francji (1870-1871), które doprowadziły do zjednoczenia Niemiec.