Autorka wyszła z założenia, że to nie diamenty są najlepszym przyjacielem kobiety, lecz czekolada. Co prawda te pierwsze nie wpływają negatywnie na figurę, lecz nie każdą z nas na nie stać. Czekolada zaś jest nie tylko dostępna dla każdego, lecz również występuje w tak wielu odmianach, że każdy znajdzie coś dla siebie. Ja sama również zaliczam się do zwolenniczek tego słodkiego uzależniacza, lecz chyba do prawdziwego nałogu jeszcze mi daleko, bo w trakcie czytania byłam już momentami tak zasłodzona, że musiałam przerywać lekturę.
Powieść jest historią obyczajową, lecz w jednym jest całkowicie nierealna – gdyby jej bohaterki faktycznie zjadały taką ilość czekolady, jak to jest w niej opisane, nie byłyby atrakcyjnymi kobietami, gdyż ich rozmiary daleko wykraczałyby poza normy, tylko stanowiłyby jakieś czekoladowe monstra. Wątpię bowiem, żeby można było jeść czekoladę w ilościach nielimitowanych na śniadanie, obiad, kolację i wszelkie inne posiłki w ciągu dnia bez żadnego uszczerbka dla figury. Przez to nagromadzenie słodkości można mieć wrażenie, że to czekolada jest głównym bohaterem tej powieści.
Bohaterkami drugoplanowymi są: Nadia, której mąż jest nałogowym hazardzistą, Lucy – nieco zwariowana i roztrzepana dziewczyna notorycznie zdradzana przez narzeczonego, Chantal – bogata dziennikarka przeżywająca kryzys małżeński oraz wolontariuszka Autumn, której brat jest narkomanem. *Wszystkie przyjaciółki łączy miłość do czekolady i spotkania w „Czekoladowym Niebie” - knajpce prowadzonej przez ich przyjaciół gejów – Clive'a i Tristana. *Przyjaźń pozwala im przetrwać wszelkie kryzysy i pokonać różne problemy, jakie piętrzy przed nimi autorka, a czekolada wzmacnia tylko łączące je więzy.
Sympatyczna i apetyczna lektura, niezwykle sugestywna i skutecznie działająca na wyobraźnię. Bez tabliczki czekolady pod ręką lepiej się do niej nie zabierać.