Na drugim brzegu nihilizmu

Filozofia współczesna w poszukiwaniu nowego podmiotu.
Co znaczy być jednostką ludzką - świadomą, czującą i myślącą - w świecie posthumanistycznym, który odebrał człowiekowi wszelkie metafizyczne przywileje?
Jakie konsekwencje egzystencjalne ma zwrot określany jako postmodernistyczny? Czy po "śmierci starego podmiotu" ma szanse powstać nowa subiektywność, która odpowie współczesnej jednostce na jej palącą potrzebę sensu i miejsca we wszechświecie?
Czy jest jeszcze jakiś ciąg dalszy dla filozofii stawiającej żywotne egzystencjalne pytania? I czy mamy w sobie dostatecznie wiele sił, by udał nam się skok na drugi brzeg nihilizmu, gdzie, być może, wyłaniają się zarysy nowej duchowości?