Musimy porozmawiać o Kevinie

Musimy porozmawiać o Kevinieto poruszająca powieść psychologiczna oparta częściowo na faktach. Tytułowy Kevin to 14-letni chłopak z zamożnej amerykańskiej rodziny, który bez szczególnego powodu zabił dziewięcioro kolegów ze swojej szkoły i dwoje dorosłych.

Książka jest napisana w formie listów matki Kevina do ojca chłopca, listów w których próbuje ona odpowiedzieć sobie na pytanie: dlaczego? Wspomina niepokojące symptomy w zachowaniu syna niemalże od niemowlęctwa, analizuje własne błędy wychowawcze i atmosferę w domu, relacjonuje swoje rozmowy z synem przebywającym w więzieniu dla nieletnich. Cały czas zadaje sobie pytanie, gdzie popełniła błąd, kto lub co wpłynęło tak negatywnie na psychikę Kevina. Doszukuje się winy w sobie, zbyt tolerancyjnym dla syna mężu, w agresywnych grach komputerowych i filmach telewizyjnych. Czując podświadomie, że jej własne niedociągnięcia jako matki mogły negatywnie ukształtować psychikę syna, Eva wyznaje ambiwalentne odczucia wobec macierzyństwa i Kevina. Przywołuje drobne zdarzenia z dzieciństwa chłopca, które zapowiadały zaburzenia jego osobowości. Próbuje się też rozliczyć ze swego związku z ojcem Kevina, znaleźć słabe punkty, które doprowadziły do dramatu.

Z dramatycznych, a czasem kuriozalnych sytuacji w rodzinie Khatschadourian wyłania się porażający obraz. Wyłuskując te zdarzenia z opowieści matki Kevina, dochodzimy do brutalnego wniosku: to mogło zdarzyć się każdemu! Jeśli zamożni, wykształceni ludzie, którzy poświęcali swoim dzieciom dużo uwagi, doświadczyli czegoś takiego, to jak można się przed tym uchronić?

Lionel Shriver opowiada wstrząsającą historię, którą czyta się z tym większym niedowierzaniem, że zdarzyła się w normalnej amerykańskiej rodzinie, zamożnej i kochającej się. Jednocześnie uświadamia nam znacznie większy problem - tragedię kraju, w którym wszystko działa jak należy, nikt nie głoduje i można wszystko kupić, za wyjątkiem poczucia sensu życia.