Mrok. (#10). Mroczna symfonia

Byli panami mroku i przez całą wieczność poszukiwali przeznaczonych im pań światła... Należał do rasy odwiecznej jak czas, potężnej jak żywioły. Lecz bez światła, które rozjaśniłoby ciemność, tak łatwo mógł ulec pokusie, posłuchać mrocznych podszeptów i stać się wcielonym złem. Polując na wampiry, wędrował przez świat – pustki i samotności. I wtedy usłyszał muzykę. Ociemniała wskutek straszliwego wypadku, obdarzona telepatycznym darem Antonietta Scarletti tworzy zachwycającą muzykę. Byron przyszedł do niej, zwabiony pięknymi, namiętnymi dźwiękami, i stał się jej najwspanialszą fantazją. Uwodzi ją zmysłowymi pocałunkami, szepcząc, że czekał na nią całą wieczność, że tylko ona może ocalić przed mrokiem jego duszę. Czy jednak ów Karpatianin zdoła ochronić ją przed niebezpieczeństwem, kryjącym się w przeszłości jej arystokratycznego rodu?