Mój Michael

Małżeństwo z początkującym naukowcem, poszukiwanie szczęścia, walka z rzeczywistością odbiegają od wcześniejszych wyobrażeń Chany - głównej bohaterki i narratorki powieści. Zaczyna ona stawiać sobie pytanie: "Dlaczego nam właśnie nie wyszło". Amos Oz, dociekliwy psycholog i mistrz pióra, wcielając się w role swoich protagonistów, opisuje rozpad małżeństwa. Jednocześnie kreśli w tle bogaty obraz Jerozolimy lat pięćdziesiątych.

Michael wychodzi z domu, a mnie dławią łzy. Zadaję sobie pytanie, skąd ten żal. Z jakiej przeklętej nory wychynął, żeby mi zmącić błękit tego poranka. Szperam w stercie kruszących się wspomnień. Jak buchalterka sprawdzam każdą cyfrę w kolumnach długiego rachunku. Gdzie kryje się błąd? Czy to złudzenie? Zdawało mi się, że widzę głupią pomyłkę, ale gdzie? Na ulicach Jerozolimy czysty poranek. Pogodne głosy. Stary dorożkarz rozsiadł się na koźle i śpiewa na całe gardło.

Uczniowie religijnej szkoły dla chłopców Tachkemoni noszą berety na bakier. Stoją na przeciwległym chodniku, naśmiewają się ze starego dorożkarza, prowokują go. Dorożkarz macha do nich, jakby odpowiadał na przyjazny gest, uśmiecha się i śpiewa dalej wielkim głosem.