Tadeusz Borowski
Prozaik, poeta, publicysta. Był największą nadzieją powojennej literatury polskiej.
Wraz z narzeczoną Marią Rundo znalazł się w Oświęcimiu. Później znalazł się w Dachau, gdzie ciężko chorował i gdzie doczekał wyzwolenia.
Po wojnie choruje na depresję. Nie czuje się spełniony jako pisarz, dają o sobie znać przeżycia obozowe. Dwukrotnie próbował popełnić samobójstwo. W 1951 r. umarł śmiercią samobójczą trując się gazem.