Muszę przyznać, iż powieść Dotknąć prawdy autorstwa Antoinette van Heugten jest jedną z tych, o których pamięta się naprawdę długo. Dzieje się tak dlatego, że autorka stworzyła nie tylko mocną, przekonującą fabułę, ale też porządnie ją podbudowała faktami z zakresu medycyny, gdyż powieść ta w dużej mierze koncentruje się wokół chorób psychicznych oraz autyzmu.
Danielle Parker samotnie wychowuje sprawiającego coraz większe problemy autystycznego Maksa. Gdy trafia na obserwację do szpitala psychiatrycznego, jego stan ulega drastycznemu pogorszeniu. Pewnego dnia zostaje znaleziony przy zakrwawionych zwłokach Jonasa, kolegi z oddziału. Wszystko zdaje się wskazywać na winę Maksa, jednak matka jako jedyna nie wierzy, by jej syn mógł być zdolny do takiego czynu. Zaczyna więc własne śledztwo, które doprowadzi ją do odkrycia przerażającej prawdy, która zaszokuje ją w takim samym stopniu, jak niczego niespodziewającego się czytelnika, podążającego jej tropem.
Jest to powieść niezwykła pod każdym względem – idealnie dopracowana, precyzyjnie skonstruowana, w której obok perfekcyjnie zarysowanej fabuły z elementami kryminału czy też thrillera pojawiają się poruszone z wyczuciem i dużą dawką wiedzy, jak się wydaje, kwestie rozmaitych zaburzeń umysłowych. Niewielu autorów potrafiłoby dorównać van Heugten w stworzeniu tak mocnego i przejmującego dzieła. Waśnie – dzieła, gdyż miano powieści to zdecydowanie za mało dla takiej pozycji. Niebanalnej, nieprzewidywalnej, wstrząsającej i prawdziwej, której atutem jest budowanie napięcia i ciągłe podwyższanie poziomu towarzyszących lekturze emocji. Autorka stworzyła galerię arcyciekawych postaci – od Maksa, poprzez jego matkę, aż po Marianne – matkę Jonasa. Jednym słowem (a raczej dwoma) – powieść idealna.