Medytacje teatru post mortem

Pięć utworów dramatycznych przedstawionych w niniejszym tomie, to medytacje o sztuce zachowującej kreacyjną suwerenność wbrew arbitralnym, analitycznym racjonalizacjom narzucanym przez nauki ścisłe, wbrew ideologiom o sztuce wychodzącej naprzeciw przemożnemu poczuciu bezradności i zagubienia człowieka - będącym wszakże również nieodzownym tworzywem i katalizatorem każdej autentycznej dramaturgii.

Pierwsza odsłona intymnego i przejmującego zarazem teatru - który odkłamać pragnie bohatera tragicznego, podejmuje starania dla przywrócenia go kulturze wypierającej twórczy żywioł melancholii do gabinetów psychiatrycznych. Rozczarowanie sobą i światem, zaduma nad tym to nie powód do zażycia stosownej pastylki, ale wielka szansa i dla tego świata, i dla siebie. I nadzieja.