Mandaryni

Simone de Beauvoir opisuje grupę ludzi skupionych wokół Alberta Camusa i Jeana-Paula Sartre'a, którzy - choć nie byli ani ekspertami, ani specjalistami, ani nauczycielami akademickimi (chociaż mogli przy okazji pełnić wszystkie te funkcje) - zajmowali się kulturą wyższą bezinteresownie, w przekonaniu, że jest ona sama w sobie wartością i zarazem stanowi niezbędny składnik życia publicznego. Główne zadanie powieści to ukazanie w świecie współczesnym grupy intelektualistów francuskich, którzy pragną pomóc w przeobrażeniu tego świata i tym samym zmuszeni są do krytycznego spojrzenia na siebie i własne przywileje, na własne wartości uznawane dotąd za nietykalne, na "godność" człowieka intelektu.