Lwy mojego podwórka

Odgrzebując moje dzieciństwo z niepamięci nagle przekonałem się, że to wspomnienie przynosi wiele niespodzianek. Nie sądziłem, że mój dom przy Krasińskiego 16 na Żoliborzu w Warszawie jest niezwykły. Ludzie, których wówczas uważałem za zwyczajnych, dziś mają swoje miejsce w encyklopedii. Mało który dom może się pochwalić tak wieloma osobistościami: politykami, naukowcami i artystami. I taką liczbą ukrywającycjh się w czasie wojny Żydów. Żoliborskie "Szklane Domy" WSM-u były pod tym względem swoistą oazą w nieludzkich czasach. Moich rodziców podobnie - jako zupełnie zwyczajnych - postrzegałem. Tata przed wojną był redaktorem, w czasie wojny szklarzem i stolarzem, po wojnie dyrektorem. Nic nie zapowiadało, że będę synem znanego pisarza Igora Newerlego. Koledzy z podwórka sprawili mi największą niespodziankę. Niektórych widziałem ostatni raz w czasie Powstania Warszawskiego i nagle - podczas pisania - stanęli przede mną jak żywi. W powstaniu walczyli jak lwy, prawie wszyscy starsi zginęli. Ocaleliśmy tylko my,
najmłodsi.