Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch

Według Žižka "kino to najważniejsza ze sztuk", najpopularniejsza i najbardziej wpływowa instytucja, która uczy jak i czego pragnąć, proponuje gotowe scenariusze "bycia w świecie", umacnia (lub podważa) dominującą ideologię, symbolicznie rozwiązuje lub przemieszcza właściwe antagonizmy społeczne. Žižek odrzuca naiwne ujęcie "kinowej iluzji", zgodnie z którym twórcy chcą tak zmanipulować widza, aby ten zapomniał, że ma do czynienia z fikcją i doświadczał jej jak rzeczywistości. Dla Žižka, kino to nie tyle "imitacja" rzeczywistości, co "symulacja". A zatem, mistrzostwo kina pozwala nie tyle rozpoznać kinową fikcję jako rzeczywistość, ale dostrzec fikcyjny wymiar samej rzeczywistości, ujawnić jej mechanizmy i sposób, w jaki się stanowi. Innymi słowy, chodzi o "trzecią pigułkę", o którą Žižek prosi w rozmowie z Morfeuszem. Wybór między fikcją (matrixem) a rzeczywistością (poza matrixem) to wybór fałszywy. Nie chodzi o rzeczywistość POZA fikcją (pozorem, iluzją), ale rzeczywistość w samej fikcji.