Kultura popularna

Jeszcze dwie, trzy dekady temu pojęcia „kultura popularna” i „nauka” wydawały się całkowicie rozłączne. Badanie popkultury uznawane było za zajęcie „niepoważne”. Muzyka, moda, reklama, mydlane opery, bohaterowie gier komputerowych itp. – wszystko to zdawało się mało istotne w porównaniu z polityką, ekonomią, filozofią czy kulturą wysoką (której symbolami mogą być muzyka Beethovena czy dramaty Szekspira). Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Przechadzając się po największych księgarniach Waszyngtonu czy Londynu, ma się niekiedy wrażenie, że amerykańska i brytyjska wiedza o społeczeństwie została zdominowana przez zagadnienia związane z popkulturą. Ileż to książek napisano o lalce Barbie! Ileż monografii doczekała się amerykańska piosenkarka Madonna! Na półkach księgarskich dzieła poświęcone tym „pop-super-bohaterom” zdają się wypierać klasyczne interpretacje dzieł Dostojewskiego czy Zoli. Również w Polsce rośnie zainteresowanie popkulturą – także w kontekście naukowym (w ostatnim okresie pojawiła się duża
liczba publikacji poświęconych różnym poptendencjom czy popzjawiskom). Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, wpisuje się więc w „popularną” tendencję we współczesnych naukach o kulturze i edukacji. Będzie stanowić – jak wierzymy – interesujący „przypis” do dyskusji na temat współczesnych konstrukcji tożsamości w kontekście ich swoistej „popkulturyzacji”.