Krzysztof Miklaszewski

Nieodrodny uczeń Tadeusza Kantora.
15 lat bliskiej artystycznej współpracy i codziennego niemal bytowania sprawiło, że ten krytyk sztuki i reżyser filmowy nie tylko jako aktor teatru "Cricot 2" objechał z Mistrzem wszystkie kontynenty, ale stworzył przy okazji zasadniczy zrąb dokumentacji Kantorowej sztuki (30 programów telewizyjnych, 10 filmów dokumentalnych, 6 książek, setki artykułów).

Miklaszewski zdaje się być zarażony nonkonformizmem autora "Umarłej klasy" - w opisie swojego Mistrza i Nauczyciela wstaje z bezkrytycznych względem Niego klęczek.

Najlepszym tego dowodem jest książka "Spotkania z Tadeuszem Kantorem" w pięciu, polskich i zagranicznych (Meksyk, Paryż, Londyn) wersjach. Podobnie jak dwa głośne dokumenty filmowe: "Szatnia Tadeusza Kantora" (1974) oraz "Ja, Mistrz" (1986).

Jeszcze dalej w penetracji psychologii twórczej Kantora idą zawarte w niniejszym tomie zapisy zdarzeń, towarzyszących Cricotowej wyprawie po Złote Runo. Jest ich czterdzieści na czterdzieści dni lektury i wyzwalającego śmiechu.

Miklaszewski miał bowiem jeszcze kilku innych znakomitych Nauczycieli: Kazimierza Wykę, Karola Estreichera i Jerzego Bossaka. To Oni wpoili mu zasadę, że śmiech to zdrowie a humor to inteligencja.