Już od pierwszych stron powieści ogarnął mnie jakiś nieokreślony niepokój, który dręczył mnie w zasadzie do końca lektury. Wynikał on w dużej mierze z atmosfery tej powieści – dusznej, mrocznej i gęstej.
Kto jest głównym bohaterem tej historii, trudno powiedzieć. Może Rouge Kendall, młody policjant, którego siostra bliźniaczka została zamordowana wiele lat temu; może Ali Cray, psycholog, specjalistka od pedofilii; być może są to wreszcie dwie uprowadzone dziewczynki - Sadie i Gwen, które policja próbuje uratować. Wreszcie, może jest nim porywacz i morderca? Pewnie wszyscy oni po trochu, ponieważ powieść nie skupia się wokół jednego wątku i jednego czasu. Policjant i pani psycholog prowadzą śledztwo, zmagając się jednocześnie z bolesnymi demonami przeszłości i wciąż szukając ukojenia, a ich historie odsłaniają kolejne dno powieści, dając przyczynek do rozważań nad tym, czy zdarzenia z odległej przeszłości mogą mieć wpływ na to, co dzieje się w chwili obecnej. Autorka nie stworzyła klasycznego kryminału, jej powieść nosi również wyraźne ślady literatury psychologicznej, pojawia się także wątek nadprzyrodzony, co sprawia, że czytelnik tak naprawdę nie wie, czego ma się po lekturze spodziewać. Autorka
stopniowo dawkuje emocje i naprowadza czytającego na nowe tropy, by nie wprowadzać niepotrzebnego zamieszania w lekturę. Wynik śledztwa to nie przypadek, ale obraz rzetelnej pracy zespołu fachowców, chcących uratować zaginione dzieci. Niewątpliwie jest to lektura smutna i przygnębiająca, ale zajmująca. Trudno nie pozostać zaangażowanym w jej treść aż do samego finału. O'Connell potrafi doskonale sportretować zarówno dziecko, policjanta, jak i sadystycznego pedofila i oddać trafnie pełnię ich przeżyć i charakterów. Wszelkie nagrody, jakie do tej pory przyznano autorce za tę powieść, są zasłużone w każdym calu.