Kresy 1832-1864

Praca omawiająca dzieje szkolnictwa na ziemiach litewskich i ruskich dawnej Rzeczypospolitej w latach 1832-1864 stanowi, z jednej strony, dopehńenie i rozwinięcie dwutomowego dzieła Daniela Beauvois poświęconego Uniwersyt Wileńskiemu i szkolnictwu polskiemu na ziemiach litewsko-ruskich w latach 1803-1832.
Z drugiej strony, prezentowana monografia jest również kontynuacją dawniejszych badań prowadzonych nliędzy innymi przez Józefa Bielińskiego i Ludwika Janowskiego, a dotyczących zarówno Uniwersytetu Wileńskiego i podległych mu szkół, jak i Akademii Medyko-Chirurgicznej w Wilnie oraz losów szkolnictwa po r. 18321.
Obok kontynuacji wielu wątków podjętych we wspomnianych pracach, intencją autora było ukazallie dalszych losów szkół w dwojakim kontekście historycznym i społecznym.
Chronologicznie praca obejmuje okres od 1832 r., to jest od likwidacji polskiej autononlii szkolnej na zienliach litewskich i ruskich po upadku powstania listopadowego 1830/31 r. , do 1864 r. , to jest do momentu przyspieszonej unifikacji tych ziem z pozostałymi obszarami Cesarstwa Rosyjskiego po upadku powstania styczniowego 1863/64 r.
Położenie szczególnego nacisku na kontekst historyczny, a więc liczne odwołania do wcześniejszych - XVII, XVIII i XIX-wiecznych -dziejów szkół, wynikło niejako z konieczności. Autor starał się wykorzystać całą istniejącą literaturę przednliotu, w tym liczne dawniejsze prace: Józefa Łukaszewicza, Teodora Wierzbowskiego, Michała Eustachego Brensztejna, Jana Marka Gozdawy Giżyckiego (Wołylliaka), a także najnowsze publikacje poświęcone tej problematyce.