Konrad Lorenz

Konrad Zacharias Lorenz (ur. 07.11.2018 – 27.02.2018) był ornitologiem i zoologiem pochodzącym z Austrii. Naukowiec w 1973 roku odznaczony został Nagrodą Nobla z dziedziny fizjologii i uważany jest za twórcę nowoczesnej etologii.

Konrad Lorenz – kariera naukowa i czas wojny

Konrad Lorenz w okresie 1928 – 1935 pełnił funkcję profesora na wiedeńskim uniwersytecie oraz na wydziale psychologii Uniwersytetu Albrechta w Królewcu. Następnie w 1941 roku naukowiec wstąpił do armii niemieckiej, gdzie służył jako medyk w neurologiczno-psychiatrycznym szpitalu w Poznaniu. W latach 1942 – 1948 Konrad Lorenz dostał się do rosyjskiej niewoli, dlatego na początku 1942. wysłany został do walk na wschodnim froncie pod Witebskiem. Jako lekarz Lorenz pracował w Chalturin, gdzie skupiał się na przypadkach neuropatii. Następnie leczył w kilku obozach jenieckich znajdujących się na terenie Armenii.

Konrad Lorenz – po zakończeniu wojny

Konrad Lorenz po zakończeniu wojny wrócił do Austrii w 1948 roku, gdzie podjął zatrudnienie w ''Biologische Station Wilhelminenberg'' prowadzonym wówczas przez Wilhelma Marinelli i Otto Koniga. Następnie przeniósł się do niewielkiej stacji badawczej w Altenberg, która w całości finansowana była przez Austriacką Akademię Nauk (dotowana przez J. B. Priestley). W międzyczasie Konrad Lorenz otrzymał propozycję współpracy z zagranicy w tym z Oksfordu, które jednak odrzucił. Powodem była oferta z Towarzystwa Maxa Plancka, które w 1950 roku stworzyło w Buldern badawcze centrum psychologii behawioralnej nazwane później ''instytutem Lorenza''. Zdobyte do tej pory doświadczenia sprawiły również, że Konrad Lorenz w 1963 roku zaprezentował publicznie swoją najbardziej znaną książkę ''Das sogenannte Bose'' (pol. ''Tak zwane zło''), która skupia się na hipotezie Lorenza odnośnie spiętrzania popędów. Następnie w 1973 roku naukowiec opuszcza Instytut Maxa Plancka, kontynuując karierę naukową w Austrii, publikuje również inny znany artykuł ''Pierścień Króla Salomona''.

Konrad Lorenz – ostatnie lata życia

Konrad Lorenz u schyłku życia angażował się w działania austriackiej Partii Zielonych, stając się ostatecznie jej symbolem. Do jego działań zaliczyć można aktywną walkę o powstrzymanie budowy elektrowni wodnej na Dunaju (pobliże Hainburg an der Donau), która stanowiła zagrożenie dla nadrzecznych terenów należących do Parku Narodowego Donau-Auen. Z tego powodu Konrad Lorenz uważany był za jednego z największych obrońców środowiska naturalnego. Ponadto w ostatnich lata życia Konrad Lorenz przyjaźnił się z wnukiem Thomasa Huxleya – angielskim biologiem Julianem Huxleyem.

Konrad Lorenz – po śmierci

Konrad Lorenz po śmierci w lutym 1989 roku pozostawił po sobie liczne artykuły publikowane w większości w języku niemieckim w naukowych czasopismach. Oprócz tego Lorenz wydawał książki tłumaczone na język polski, z których najpopularniejsze to ''Opowiadania o zwierzętach'' i '' Tak zwane zło''.

Konrad Lorenz – odznaczenia

Konrad Lorenz za całokształt pracy zawodowej oraz odkrycia wzorców społecznych i indywidualnych otrzymał Nobla z dziedziny medycyny. Nagrodę współdzielił z Karlem von Frischem i Niko Tinbergenem. Kolejnym wyróżnieniem było przyznanie w 1983 roku honorowego doktoratu uniwersytetu w Salzburgu za całokształt twórczości. Jednak po śmierci Lorenza w 2015 roku nagroda ta została mu pośmiertnie odebrana ze względu na faszystowską przeszłość i wydarzenia roku 1938, kiedy naukowiec starał się o przyjęcie w szeregi NSDAP.