Kino polskie jako kino narodowe

Epoka globalizacji, która dla nas zbiegła się z procesem jednoczenia Europy, w kinie przyniosła efekt paradoksalny. Owszem, mamy - jako widzowie - poczucie, że filmy realizowane w różnych krajach upodabniają się do siebie, a informacje o frekwencji potwierdzają, że sukces odnoszą dziś głównie filmy naśladujące dominujący na świecie model hollywoodzki. Zarazem obserwujemy równolegle zachodzącą tendencję odwrotną: do podkreślania w filmach odmiennej specyfiki kultur poszczególnych krajów, do rozpoznawania za pośrednictwem filmów własnej narodowej tożsamości.