Bogaty dorobek
Iwaszkiewicz urodził się 20 lutego 1894 roku na Ukrainie. Wychowywał się głównie pod opieką matki - ojciec zmarł, gdy chłopiec miał osiem lat - i w towarzystwie sióstr. Biografowie często później będą wspominać, że pisarzowi brakowało w życiu męskie wzorca i sugerować, że to właśnie mogło doprowadzić do jego późniejszych "skłonności". W 1918 roku Iwaszkiewicz osiadł w Warszawie i tam zaczął rozwijać się literacko. Wraz z innymi pasjonatami pióra założył grupę Skamander, zadebiutował zbiorkiem wierszy "Oktostychy" (1919). Rok później spod jego ręki wyszła powieść poetycka "Zenobia Palmura".
To on jest autorem opowiadań "Panny z Wilka", "Brzezina", "Tatarak", powieści "Sława i chwała" oraz "Kochankowie z Marony" czy dramatu "Lato w Nohant". Za swoje dokonania otrzymał wiele nagród i odznaczeń (w tym Order Sztandaru Pracy I klasy, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi), zdobył też tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za swoją działalność w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego.