Janusz Korwin-Mikke

W latach 1962-82 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Aresztowany za udział w wydarzeniach marcowych 1968 roku. Uczestniczył w strajku stoczniowców szczecińskich w sierpniu 1980 roku, a następnie był doradcą NSZZ Rzemieślników Indywidualnych „Solidarność”. W czasie stanu wojennego internowany. Założyciel Oficyny Liberałów i wydawca „Najwyższego Czasu!” W październiku 1990 roku nie zdołał zebrać wymaganej liczby podpisów wyborców jako kandydat na prezydenta - sprawa jego kandydatury doprowadziła do rozłamu w UPR i utworzenia nowego ugrupowania - Konserwatywno-Liberalna Partia „Unia Polityki Realnej”, której został prezesem. Był nim do 1997 roku, a potem, po Stanisławie Michalkiewiczu, ponownie od 1999 roku. W 1992 roku był inicjatorem uchwały lustracyjnej, w wyniku której powstała sławetna „lista Macierewicza” i w konsekwencji upadł rząd Jana Olszewskiego. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2000 roku.