* Tomaszowi Kołodziejczakowi udało się stworzyć jedno z ciekawszych na polskim gruncie uniwersów fantastycznonaukowych. Dominium Solarne stanowi kompletny i komplementarny świat z własną historią, bogatym tłem politycznym i społecznym, przemyślaną ekonomią, intrygującą technologią i nauką.*
W tych dekoracjach pisarz rozegrał akcję brawurowych * Kolorów sztandarów* oraz kontynuującego ich wątki * Schwytanego w światła*. Nic więc dziwnego, że wykonawszy tyle twórczej pracy, szkoda mu było porzucać realia dalekiej przyszłości, w których człowiek zostaje zniewolony przez swoje największe osiągnięcia. Dlatego na przestrzeni lat autor umieszczał w nich akcję kolejnych krótkich utworów, publikowanych w różnych miejscach. Jak się okazało, tekstów tych zebrało się tyle, że wystarczyło ich do zapełnienia oddzielnego zbiorku. Oprócz sześciu tradycyjnych znalazło się w nim jedno opowiadanie „interaktywne”, czyli gra paragrafowa Rzeźbiarze pierścieni. Oprócz przyjemności lektury, oferuje ona dreszczyk emocji związanych z możliwością podejmowania samodzielnych decyzji i pewną dozą losowej nieprzewidywalności, które
wpływają na rozwój akcji i mogą prowadzić do różnych jej zakończeń.
* Kołodziejczak opisuje rzeczywistość, w której ludziom udało się dorównać Bogu w dziele stwarzania. Przynajmniej oni sami mają takie przeświadczenie, ale ich działania przypominają raczej czyny Demiurga – polegają bowiem na przetwarzaniu świata już zastanego.*Począwszy od modyfikowania własnego umysłu, osobowości, mózgu, ciała, poprzez kreowanie dzieł sztuki o kosmicznych wymiarach, a skończywszy na terraformowaniu całych planet. W swoich intrygujących opowiadaniach pisarz porusza tematy, które eksploatował już w obu powieściach, ale czyni to w sposób skondensowany, z mniejszym zacięciem dydaktycznym i bardziej wybiórczo, pogłębiając tylko niektóre aspekty opisywanej rzeczywistości.
Ludzie w świecie Dominium Solarnego w każdy dostępny sposób modelują swoje umysły i ciała. Osobowości połączone poprzez Sieć Mózgów zyskują nadzwyczajne możliwości komunikowania się i korzystania z wiedzy, stają się jednak więźniami systemu komputerowego, całkowicie uzależnionymi od połączenia z nim. Nasi prapraprawnukowie w większości doraźnie stosują stymulację biologiczną i chemiczną oraz wszczepy umożliwiające im bezpośredni kontakt z maszynami. Swoje ciała cyborgizują i przetwarzają biologicznie, aby przystosować je do wypełniania zadań zawodowych, realizowania pasji, kultywowania religii, podążania za trendami mody (Lotniarz, Wrócę do ciebie, kacie, Głowobójcy). Swój zapał modyfikowania rzeczywistości mieszkańcy Dominium Solarnego kierują także na zewnątrz. Nie tylko budują nieograniczoną przestrzeń wirtualnych światów, w których potrafią się całkowicie zagubić, ale i „czynią sobie poddanymi” asteroidy, kosmiczne pierścienie, księżyce, a nawet całe planety. Pytania, na ile mają prawo ingerować w
ich naturę i jakie są granice ekologizmu, stanowią kolejne z ważnych tematów analizowanych przez autora (Głowobójcy, Nocny koncert, Nocni żeńcy).
Wbrew prognozom racjonalistycznych futurologów, ważne miejsce w życiu przyszłej ludzkości zajmuje religia. I to zarówno w kontekście wskrzeszania starożytnych kultów (Dotyk pamięci), jak i tworzenia całkiem nowych, powstających na bazie przyszłościowej technologii i wpływów obcych ras rozumnych (Lotniarz, Rzeźbiarze pierścieni). Z aktywnością religijną ściśle łączy się kultywowanie życiowych pasji i tworzenie sztuki. Przejawia się to chociażby w uprawianiu ekstremalnego sportu w atmosferze gazowego olbrzyma (Lotniarz) czy rzeźbieniu monumentalnych dzieł w kosmicznym gruzie (Rzeźbiarze pierścieni). Wypadkową ewolucji człowieka i społeczeństwa jest charakterystyczna moralność i zasady prawa, które wykształciły się w różnych rejonach uniwersum. Określają one rolę jednostki w zbiorowości i jej odpowiedzialność za własne czyny, granicę zbrodni i wymierzanie kary (Wrócę do ciebie, kacie, Głowobójcy, Nocni żeńcy).
* Kołodziejczak umiejętnie splata wszystkie te motywy w jedną całościową wizję świata i człowieka przyszłości. I dodaje do niej w poszczególnych utworach wciągającą intrygę czy fajerwerk akcji, wachlarz żywych emocji, garść refleksji, zestaw futurystycznych gadżetów.*W efekcie uzyskuje teksty bardzo zróżnicowane, z których każdy odsłania inny fragment jego twórczego zamysłu, któremu na imię Dominium Solarne. Zadaje przy tym ważne pytania, które w oczywisty sposób dotyczą problemów naszej współczesności. Dzięki temu jego proza łączy w sobie inteligentną rozrywkę, czerpiącą pełnymi garściami z rezerwuaru atrakcji kosmicznej SF, z intelektualną grą prowadzoną z czytelnikiem. Po Głowobójców warto więc sięgnąć zarówno w poszukiwaniu jednego, jak i drugiego, i nie spotka nas zawód.