Tutanchamon, syn heretyka Echnatona
Ojcem Tutanchamona był faraon Amenhotep IV (XIV w. p.n.e.), który przyjął imię Echnatona (Blasku Atona). To jedno z następstw wprowadzenia przez niego reformy religijnej wywyższającej boga Atona (symbolizowanego przez tarczę słoneczną), który został uznany za stwórcę obdarzającego świat życiem. Faraon nakazał zamknięcie świątyń innych bogów i zakazał oddawania im czci, wybudował nową stolicę Achetaton i przeniósł się tam z dworem. Te działania, wraz z zaniedbaniami w dziedzinie gospodarki, dyplomacji i obronności, doprowadziły kraj do głębokiego kryzysu.
Po śmierci faraona nastąpił renesans dawnej religii, niszczono świątynie Atona i dokładano starań, aby na wszelkie sposoby wymazać ślady panowania Echnatona. Po krótkich rządach Semenchkare, na tron wstąpił syn Echnatona Tutanchamon, którego imię pierwotnie brzmiało Tutanchaton (1342/39-1323 p.n.e.). Zaczął panować w wieku kilku lat, a jego rządy trwały około dekady. Aby ugruntować swoje prawa do tronu, mając 12 lat poślubił swoją przyrodnią siostrę Anchesenaton (która potem zmieniła imię na Anchesenamon), córkę Echnatona i jego głównej żony Nefertiti. Krótkie rządy Tutanchamona skupiały się na powrocie do tradycyjnej religii i ustroju. Przeniósł stolicę do Memfis, wznosił liczne budowle, nie zdążył jednak odbudować potęgi kraju.