Irit Amiel

Wojnę przeżyła w Polsce w częstochowskim getcie i na "aryjskich papierach". Opuściła Polskę w 1945 roku i nielegalną drogą (przez obozy dipisów w Niemczech, we Włoszech i na Cyprze) w 1947 roku dotarła do Palestyny. Od tego czasu żyje w Izraelu. Studiowała języki, historię i literaturę. Jest tłumaczem, pisze wiersze i prozę. Jej tom opowiadań Osmaleni (Świat Literacki 1999), cieszący się dużym zainteresowaniem czytelników i krytyki, został nominowany do Nagrody Literackiej Nike'2000. Ukazała się hebrajska wersja tej książki, wkrótce wydany zostanie jej przekład na język węgierski.

Irit Amiel wydała również zbiorek własnych wierszy hebrajskich (1994, 1995, 1998) oraz dwa tomiki wierszy w języku polskim: Egzamin z Zagłady (Łódź 1994, 1998) i Nie zdążyłam (Łódź 1998).

Przełożyła z polskiego na hebrajski Wśród przyjaciół i wrogów M. M. Mariańskich (1987), To jest morderstwo M. Frenkla (1988), Treny L. Rozenzweig (1993), Utwory własne A. Koplowicza (1995).

W izraelskich czasopismach literackich publikowała przekłady opowiadań L. Lipskiego, M. Hłaski, H. Grynberga, H. Krall i wierszy W. Szymborskiej.
Z hebrajskiego na polski przełożyła utwory poetyckie najważniejszych współczesnych poetów hebrajskich i opracowała autorską antologię.

Własne utwory Irit Amiel ukazywały się dotąd w izraelskim tygodniku "Nowiny-Kurier", w roczniku "Kontury", w warszawskim "Słowie Żydowskim" i "Midraszu", w poznańskim "Arkuszu", "Czasie Kultury" i w "Kulturze" paryskiej.

(Fot. K. Wojciechowski)

Informacje uzyskane od wydawnictwa Świat Literacki