Imperator "końca świata" (1194-1250)

Autor ukazuje tę niezwykłą postać przede wszystkim jako władcę Cesarstwa, zmagającego się z papiestwem i włoskimi republikami miejskimi - komunami o hegemonię nad Italią, z Rzymem włącznie. Wydarzenia z zakresu niemieckich dziejów znalazły się na drugim miejscu, bo tak traktował je nierzadko sam bohater, który skazał Rzeszę Niemiecką na polityczną wegetację, powierzając odpowiedzialność za nią tamtejszym "panom terytorialnym", z książętami na czele.
Autor sięgnął, obok źródeł zachodnich, także do przekazów, którymi posłużył się omawiając śródziemnomorski kontekst polityki swego bohatera, co stanowi istotne novum.