Czy jest wzorzec idealnego macierzyństwa? Autorka uważa, że nie. Stwierdza natomiast z pewnym smutkiem, że do bycia idealnym ojcem wystarczy sama obecność. Natomiast w przypadku matek wymagania ich samych oraz społeczeństwa są znacznie bardziej skomplikowane.
Książka kontrowersyjna, gdyż jej autorka, matka czwórki dzieci, otwarcie przyznaje, że kocha swojego męża bardziej niż dzieci. Tym stwierdzeniem wzbudziła powszechne oburzenie, a zarazem większy szum wokół napisanej przez siebie pozycji. Pozycja podzielona została na osiemnaście rozdziałów, z których każdy traktuje o innych problemach, z jakimi borykają się matki. Każdy z rozdziałów jest podbudowany jej własnymi doświadczeniami, a także opiniami i wspomnieniami autorki, czyniąc z książki coś w rodzaju pamiętnika niż poradnika.
Autorka serwuje obszerne opisy rodzinnych relacji, spraw zawodowych, nie stroniąc również od tematów trudnych, takich jak aborcja czy choroby dzieci.Nawiązuje do wielu kwestii obyczajowych i społecznych, przeciwstawiając swój światopogląd z utartymi poglądami społecznymi na sprawę idealnego macierzyństwa. Książka jest pisana prostym językiem, więc jej lektura nie nastręcza specjalnych trudności, mimo dość częstych odwołań do specjalistycznej literatury.
To rzecz o wzlotach, upadkach i ludziach, którzy prezentują swoje jedynie słuszne poglądy na wszystko, a macierzyństwo jest bardzo wdzięcznym tematem do powyższego, z czego autorka doskonale zdaje sobie sprawę. Książka może się podobać, można całkowicie ją negować, jednak nie da się zaprzeczyć, że jej przesłanie: „Przestańcie się zadręczać. Nie ma rodziców idealnych!” powinno znaleźć akceptację i u jednej, i drugiej grupy.