Historia Jessiki Lynch

Książka Ricka Bragga HISTORIA JESSICY LYNCH. JA TEŻ JESTEM ŻOŁNIERZEM przedstawia nieznane okoliczności jednego z najbardziej znanych wątków operacji Iracka Wolność, który spotkał się z żywym zainteresowaniem mediów całego świata. 23 marca 2003 r. amerykański konwój zaopatrzeniowy wpadł w zasadzkę iracką w Nasiriji. Jednym z kierowców ciężarówki była 19-letnia szeregowa Jessica Lynch, która ranna, okaleczona i zgwałcona znalazła się w szpitalu im. Saddama. Dla świata przestała istnieć na 9 koszmarnych dni. "Będziemy musieli amputować ci nogę - powiedział jeden z lekarzy. Przenieśli ją na stół. Nie! Nie! Wrzasnęła. - Proszę. Nie. (...) Później usłyszała, że zamierzali amputować jej nogę, aby łatwiej było przewieźć ją do Bagdadu, zapewne dla nakręcenia propagandowego filmu na video". Jessica została uwolniona dzięki brawurowej akcji amerykańskich komandosów. Po kuracji w szpitalach wojskowych w Niemczech i w Waszyngtonie wróciła do rodzinnej Palestine. Zgotowano jej przyjęcie godne bohatera. Na bohatera próbowały ją również kreować media. "Legenda rodziła się, kiedy Jessi spała. W czasie, gdy w wojskowym szpitalu w Landstuhl, pomiędzy kolejnymi operacjami kręgosłupa, nóg, ręki i jeszcze innymi, leżała bezwładnie w swym pokoju podłączona do kroplówki z silnymi środkami przeciwbólowymi. (...) W tej wojnie pilnie poszukiwano bohatera". Rick Bragg dołożył wszelkich starań, żeby wiernie odtworzyć wydarzenia z początku 2003 r.. Dużo rozmawiał z Jessicą, z jej rodzeństwem, rodzicami, przyjaciółmi, chłopakiem. Nie bał się przy tym krytykować poczynań amerykańskiej administracji czy systemu kreowania gwiazd przez media. W książce wiele uwagi poświęcił również czasom, zanim Jessica wstąpiła do wojska. Mało kto się wówczas spodziewał, iż ta atrakcyjna, przykładająca bardzo dużą wagę do swojego wyglądu dziewczyna, zdecyduje się na taki krok. Chciała iść do collegu i zostać przedszkolanką. Najładniejszą w okolicy. "Była trochę próżna - mówi Dee (matka) - grzywka musiała być zawsze równiutko przycięta. W trzeciej klasie złamała rękę i lekarz założył jej różowy gips. Zmieniła wtedy sznurówki na nowe, różowe, żeby pasowały. Brat: Kiedy zdarzyło mi się walnąć ją w ramię, chlipała i żaliła się, że będzie miała siniaka. - Nie tyle przejmowała się bólem, co jej chodziło o siniec, jakby martwiła się na zapas, jak dobrać do niego skarpetki". "Zdawać by się mogło, że nie liczy się z opinią ludzi, którzy śmieją się z jej bzika na punkcie mody, z obsesyjnej wręcz potrzeby harmonii i porządku. A jednak, puszczając oko do rozmówcy stwierdza: - Mogłabym osiągnąć więcej w szkole średniej, ale musiałam dbać o ciuchy". Rick Bragg jest uznanym w Stanach Zjednoczonych dziennikarzem. W 1996 r. zdobył Nagrodę Pulitzera dla najlepszego felietonisty. Doceniono jego elegancko pisane historie o współczesnej Ameryce. Zanim w 1994 r. dołączył do zespołu "New York Times", współpracował . z "Los Angeles Times", "St. Petersburg Times" czy "Birmingham News". Sławę zyskał dzięki znakomitym artykułom poświęconym głośnym w Stanach wydarzeniom-wysadzenie budynku władz stanowych w Oklahoma City, proces Susan Smith czy walka o pozostanie w USA małego chłopca Eliana Gonzaleza. Sama kariera dziennikarska Rickowi Bragg jednak nie wystarczyła. Udanie zadebiutował jako pisarz. Do tej pory spod jego pióra wyszło 5 książek: "Somebody Told Me: The Newspaper Stories of Rick Bragg", "Redbirds: Memories From The South", "I Am a Soldier Too. The Jessica Lynch Strory", "All Over but The Shoutin", "Ava s Man". Trzy ostatnie znalazły się na amerykańskich listach bestsellerów, zdobywając przy tym wiele nagród. Szczególnym uznaniem cieszyło się "All Over but The Shoutin". Książka zawiera elementy autobiograficzne. Opowiada o dorastaniu na biednym, brudnym, rolniczym Południu. Tam, w Alabamie, urodził się i dorastał Rick Bragg. Rick Bragg dwukrotnie został uhonorowany bardzo w Stanach cenioną nagrodą American Society of Newspaper Editors Destinguished Writing Award. W ciągu trwającej ponad 20 lat kariery zdobył ponad 50 innych nagród.