Herobrine powstaje. Przygody w świecie Minecrafta Tom 1

Rozdział 1. Pokój był mały i ciemny, bez okien. Znajdujący się w nim mężczyzna pochylał się nad biurkiem. Odsuwał na bok zawalające blat stosy papieru, starając się odnaleźć klawiaturę komputera. Gdy w końcu się do niej dokopał, usiadł i włączył monitor. Po chwili w dolnym rogu ekranu zaczął migać jaskrawozielony kursor. Mężczyzna potarł dłonią nieogoloną brodę i wystukał na klawiaturze: „Hej! Co słychać?”. Wyświetlacz zapiszczał i na ekranie zaczęły pojawiać się słowa odpowiedzi: „Kiedy wreszcie ktoś ze mną zagra?”. Mężczyzna westchnął. Zastanowił się chwilę, zanim odpisał: „Przykro mi. Wiesz przecież, dlaczego musisz być teraz sam”. Komputer ponownie zasygnalizował nadchodzącą wiadomość: „Radzę sobie coraz lepiej. Naprawdę”. „Jestem o tym przekonany. Muszę mieć jednak całkowitą pewność, że nikogo nie skrzywdzisz”. „Obiecuję”. „Wierzę ci. Ale jest jeszcze kilka rzeczy, które muszę sprawdzić”. „Mogę dostać kilof?” „Jak tylko dokonam pewnych zmian w otoczeniu, zobaczę, co da się zrobić”. „Czy mógłbym przynajmniej dostać trochę drewna?” Mężczyzna znieruchomiał z rękoma uniesionymi nad klawiaturą. Nie wiedział, w jaki sposób powiedzieć przyjacielowi, że nie udostępni mu już żadnych materiałów. Nigdy. Zastanawiał się nad odpowiedzią, gdy na monitorze wyświetliło się pytanie: „Jesteś tam jeszcze?”. Meżczyzna opuścił palce na klawiaturę i wystukał: „Muszę iść”. „Zostań, proszę”. „Nie mogę”. „Ciągle jestem sam”. Mężczyzna zamrugał, by powstrzymać zbierające się w kącikach oczu łzy.