14z24
Kronika ptaka nakręcacza - Haruki Murakami
W Kronice ptaka nakręcacza pozornie niezwiązane ze sobą wydarzenia powoli stapiają się w oczywistość zupełnie innego bytu, który zaczyna wypełniać Okadę po brzegi.To jest właściwie najwspanialsze w tej powieści – osaczany przez codzienność współczesny, wielkomiejski everyman broni się przed nią w sposób fascynujący, tworząc swoją własną mitologię na jawie. Nagle każdy gest i nawet najdrobniejsza czynność w rodzaju oddania bielizny do pralni, ma swój głęboki i przejmujący sens, ale na innym poziomie.
Absolutnie doskonałe dialogi, pełne powtórzeń i ugrzecznień, oddają specyfikę komunikacji międzyludzkiej w krajach Wschodu, a jednocześnie okazują się niezwykle treściwe. Genialna narracja, która pozwala czytelnikowi utonąć w niezwykłości i nierealności duszy Toru Okady, daje możność poczucia niemal na własnej skórze jego zagubienia i leniwej chęci wyjścia z labiryntu, który dlań zbudowano,* aby jak mityczny Minotaur, nikomu nie zagrażał, choć wcale sobie nie zdawał sprawy z tego, że dla kogokolwiek zagrożeniem być może. *Gra półcieni, snów, zwiewności, sprzeczności i niejasności jest tu chlebem powszednim, a powieść czyta się bardziej przez skórę, atmosferą i wyczuciem, niźli twardym słowem, zdaniem i akapitem.
Więcej na temat powieści przeczytasz w naszym serwisie tutaj .