Gdybym mniej kochała 1889-1895

Bierzemy do ręki pamiętnik, którego zeszyty zapisane ładnym, równym pismem zostały starannie ponumerowane i pieczołowicie przechowane dla potomnych.
Maria Górska miała świadomość, że żyje w niezwykłych, choć dramatycznych dla Ojczyzny czasach - rozdarta rozbiorami Polska, bliscy i najbliżsi prześladowani za wiarę i pochodzenie. Ale przecież jest to świat widziany oczami kobiety, a więc pełen drobiazgów i smaków życia dnia codziennego, domowych, rodzinnych uroczystości, zrękowin, ślubów, wyjazdów "do wód", kłopotów i radości z kolejnymi licznymi dziećmi...
Ta pracowita, mądra pani pomniejsza swoją rolę w walce o przetrwanie rodziny w ciężkich czasach, zabiega o zachowanie "substancji" majątkowej. Prawdę poznamy śledząc jej niezwykłe, bardzo żywo opisane koleje losu. To właśnie ona jest opoką rodziny, ryzykantką, która ma odwagę bronić i wspierać prześladowanych unitów, podejmować męskie decyzje, pędzić dorożką pełną futer i ciepłych okryć za deportowanymi. Takie były ówczesne Matki-Polki, do których kierowali poematy poeci.
Synowa Marii Góskiej napisała w swoich wspomnieniach: "Umarła nagle, robiąc pończochy dla ubogich i słuchając głośnego czytania".

Seria W kolorze sepii

twarda oprawa,150x210mm, 243 s., Warszawa 1996