Dziwne tajemnice

Ciekawy, niejednoznaczny tytuł książki. Dziwne koty i wiele znacząca dla niektórych liczba trzynaście. Intrygująca okładka z której łypią na nas pary świecących ślepi, być może owych tytułowych kotów. Poza tym wszystko w normie: okładka twarda, charakterystyczny napis Klub Detektywów, narysowane postaci czworga dzielnych młodych ludzi. To kolejna, już szósta, opowieść Thomasa Breziny o czwórce przyjaciół: Lilo, Axelu, Poppi i Dominiku. Tym razem przeżywających niesamowite przygody w... Ameryce Północnej.

Początek tej historii ma w sobie coś z horroru. Noc, pomyłkowy wybrany dom - dziwna willa, nastrój pełen grozy, pokój skąpany w bladym świetle świec, tajemnicza umierająca postać przyznającą się do jakiejś niejasnej winy.
"- Zrobiłem to i jest trzynaście ofiar. Niebieskie koty wiedzą wszystko. Tak... Wszystko... wiedzą niebieskie koty!"
Przerażony przypadkowy świadek tej zaskakującej sytuacji, Axel, czuje, że wplątał się w coś niezwykłego. Kolejne godziny utwierdzają go, i nie tylko jego, w przekonaniu, że również dość groźnego.

Członkowie Klubu Detektywów lądują tym razem w Nowym Jorku, a potem na zachodzie Stanów Zjednoczonych, w Las Vegas, stolicy Nevady. Cóż ich przywiodło do słynnej światowej stolicy hazardu? Występ uzdolnionego Dominika w pewnym wielkim przedstawieniu. Sztuce przez średnie s, biorąc pod uwagę, że ich kolega ma grać tam rolę jodłującego karła. Dominik nie chce przebywać sam w Las Vegas w czasie prób. Organizatorzy pozwalają mu więc zabrać ze sobą trójkę przyjaciół. Przydzielają nawet opiekunkę, nieznośnie irytującą pannę o imieniu Lucinda. Pozwalają na wycieczki, zwiedzanie okolicznych atrakcji, zakupy. W ten właśnie sposób, podczas zwiedzania, miast do nawiedzonego domu szalonej pianistki Axel trafia do dziwnej willi na Canion Drive 12076. Domu w którym podobno zmarł wielki Willi Wintrop, pomysłodawca lodów WWW. Dziwne i niepokojące zdarzenia gonią się jak chmury po niebie, wspierane dobrze rozbudzoną wyobraźnią młodych detektywów.

Historia, jak zwykle w tym cyklu książek, jest dość niewiarygodna, ale nie o realia tu przecież chodzi. Liczy się głównie akcja i szalona przygoda wzbogacona w solidną dawkę przyspieszającej bicie serca adrenaliny. Nie liczą się zatem czas, możliwości, pieniądze, wiarygodność wypadków. Liczy się niesamowicie złożona fabuła i akcja biegnąca beztrosko przez płotki logiki.

Świat jest barwny, choć postacie dość jednowymiarowe. Autor chętnie kreśli takie zdecydowanie jednoznaczne portrety jak opiekunki Lucindy, przerysowane i bez jakichś większych subtelności. Albo się ten zabieg akceptuje albo nie. Fabuła jest bardzo filmowa, bo tylko w filmie wiele zwyczajnie uciążliwych spraw nie jest żadnym problemem. Język jest dostosowany do poziomu starszych nastolatków i młodzieży, niezbyt trudny, choć na szczęście niezbyt uproszczony. Czy warto czytać powieść? Myślę, że dorosłych ta i inne książki z cyklu mogą głównie poirytować, młodych zaś ludzi mogą bawić. To czysta, lekko szalona rozrywka łącząca w sobie elementy powieści detektywistycznej i thrillera, oczywiście w łagodnej wersji dla młodszych czytelników. Rozrywka nieskomplikowana choć nie pozbawiona swoistego uroku.