Dziennik idącego samotnie

Moje notatki z ostatnich pięciu lat są pomyślane nie tylko jako zdanie sprawy z własnego życia, lecz także z moich stosunków z ludźmi i środowiskami, w których uczestniczyłem. Zachowując szacunek, a nawet sentyment do tych środowisk, chcę im bez agresji, ale prosto w oczy powiedzieć, co o nich aktualnie myślę. Autor

Książka ma być ostatnim słowem człowieka różnie ocenianego, który bez żadnych już własnych aspiracji dąży do rozliczenia moralnego dyktowanego długoletnią obecnością polityczną w świecie katolickim, a potem ludowym.