Dziennik 1978-1986

Andrzej Kijowski (1928-1985), pisarz, krytyk, eseista związany także z teatrem, prowadził dziennik od lat pięćdziesiątych do końca życia. Teksty te mają ogromną wartość literacką i historyczną. Autor ich był człowiekiem o rozległych zainteresowaniach, obejmują więc one szerokie obszary tematyczne, a na pewno są trudnym do przecenienia dokumentem epoki, losów i myśli jednego z największych polskich powojennych intelektualistów. Są zapisem wydarzeń, o których cenzura kazała milczeć (np. listy protestacyjne, działania opozycji, proces Szpotańskiego, zebrania literatów w marcu 1968), przynoszą relacje ze spotkań i rozmów z ważnymi postaciami ze środowiska literackiego i teatralnego, pełne anegdot, czasem i plotki. Tom pierwszy zawiera wybór z dziennika pisarza oraz jego listów do rodziny do roku 1969. Drugi tom przynosi kontynuację zapisów z dziennika z lat 19701977, w trzecim znajdą się teksty pisane w latach 19781985. Wydanie opatrzone przypisami i komentarzem oraz indeksami. „Kilka dni temu na jakimś przyjęciu spotykam kilka osób opisanych przez Kijowskiego. Pani S. bardzo jest zagniewana: Nie napisał, kto mu to mieszkanie załatwiał, to byłam ja. Kijowski pisze o Niej nie najlepiej. Na tym samym przyjęciu H., której dom opisany jest ciepło, mówi o dzienniku ciepło. I chyba taki jest ów dziennik, ciepło-zimny”. Tomasz Jastrun, Polityka 13.06.1998 „Prawdziwa to przyjemność, czytać Dziennik znakomitego prozaika, eseisty i krytyka literackiego; z zainteresowaniem będziemy czekać na dwa następne, zapowiedziane tomy”. Józef Dużyk, Dziennik Polski 25.06.1998 „Współczesnego czytelnika, a także niektórych krytyków, zdaje się interesować przede wszystkim plotkarska warstwa Dziennika. Ale to nie ona buduje wizerunek Kijowskiego pisarza. Powróćmy zatem do jego książek. Znajdziemy w nich bowiem więcej niż podejrzewamy. Myśl i pióro Kijowskiego karmiły się jego talentem, a nie opiniami o znajomych”. Marta Wyka, Tygodnik Powszechny 7.07.1998 „To, co na pewno zainteresuje czytelników soczystość i pikanteria środowiskowych anegdot czy literacko-politycznej plotki, bogactwo przefiltrowanych przez wyrazistą osobowość diarysty kronikarskich informacji, indywidualne oceny, komentarze i refleksje nie wyczerpuje przecież wszystkich wymiarów tego dziennika (...). Tak oto pośród przeróżnych ścieżek i szczelin dyskursu diarysta Andrzej K. poszukuje twarzy Kijowskiego, usiłując obrysować słowem jej prawdziwy kształt. Nam, czytelnikom, ofiarowana została okazja śledzenia tych zmagań. I to jest dopiero prawdziwie fascynujące doświadczenie”. Jacek Leociak, Nowe Książki 8/1998