Dzieła zebrane Jana Pawła II 2. Adhortacje

Adhortacje apostolskie zajmują ważne miejsce w nauczycielskim i duszpasterskim dorobku Jana Pawła II. Teksty te odzwierciedlają to, jak myślał, a zwłaszcza: jak działał Papież. Warto zauważyć, że jeśli encykliki są przede wszystkim (choć nie wyłącznie) panoramą papieskiego myślenia, to adhortacje - wiążąc to myślenie z działaniem - kładą nacisk bardziej na praktykę życia chrześcijańskiego.

Należy pamiętać, że - poza dwiema adhortacjami Redemptionis donum i Redemptoris Custos, których autorem jest sam (czytaj: wyłącznie) Jan Paweł II - pozostałe dokumenty tego rodzaju są, przygotowane przez Papieża i przez synody biskupów. Materiał treściowy adhortacji posynodalnych był bowiem owocem pracy synodów, ale ich ostateczna redakcja należała do Ojca Świętego - on również zatwierdzał dany dokument swoim autorytetem. Synody te zbierają się na tzw. zgromadzeniach zwyczajnych i zgromadzeniach specjalnych. Te pierwsze są poświęcone "sprawom dotyczącym bezpośrednio dobra Kościoła powszechnego?" te drugie zaś "dotyczą (...) jednego lub kilku regionów".

Od strony konstrukcji literackiej treść adhortacji obejmuje zwykle trzy główne wątki: doktrynalny, moralno-pedagogiczny oraz administracyjno-prawny (ich rozmiary zależą od tematu, któremu dokument jest poświęcony). Adhortacje w istotny sposób regulują rytm życia religijnego Kościoła. Z jednej strony dają one wgląd w to, czym żyje Kościół w terenie (w powstaniu tych dokumentów uczestniczą przecież przedstawiciele światowego episkopatu), z drugiej zaś – stają się okazją do ojcowskiego kontaktu papieża z wiernymi. Każda z adhortacji - jak i cały tom - poprzedzona jest wstępem, który objaśnia i przybliża myśl przewodnią dokumentu.