Dzieła zebrane Jana Pawła II 12. Homilie i przemówienia z pielgrzymek. Ameryka Północna i Południowa

Tom XII zawiera obszerny wybór homilii i przemówień papieża z pielgrzymek do 29 krajów Ameryki Północnej i Południowej: Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kanady, Meksyku, Brazylii, Argentyny, Peru, Chile, Kolumbii, Wenezueli, Boliwii, Dominikany, Salwadoru, Ekwadoru, Nikaragui, Gwatemali, Urugwaju, Paragwaju, Kostaryki, Hondurasu, Panamy, Kuby, Jamajki, Portoryko, Haiti, Trynidadu i Tobago, Bahamów, Belize, Saint Lucia, Antylii Holenderskich-Curaçao.

Nowy świat obydwu Ameryk to rzeczywistość zarówno krajów bogatej północy (Stany Zjednoczone i Kanada), jak i ubogiego południa (Ameryka Łacińska). Papież w swoim orędziu podejmuje najistotniejsze problemy narodów, które odwiedza.

W pielgrzymkach do Stanów Zjednoczonych Jan Paweł docenia wagę i znaczenie prawdziwej demokracji, równocześnie zwraca uwagę na właściwe rozumienie wolności, która nie może być pojmowana jako niczym nieograniczona samowola.

Papież odwiedzając Kanadę pokrzepia wiernych zachęcając ich do życia w wierze i nadziei. Jest to szczególnie ważne w obliczu fali rozlewającego się laicyzmu. Papież jest dla licznej rzeszy wiernych świadectwem żyjącego Boga.

Ameryka Łacińska jest traktowana przez Jana Pawła II jako kontynent nadziei.
Piotr naszych czasów dostrzega wiele zagrożeń charakterystycznych dla tego regionu. Olbrzymie napięcia społeczne mają swe źródło w starych niesprawiedliwych strukturach społeczno-ekonomicznych, które pozwalają na skupienie większości dóbr w ręku nielicznej elity, przy równoczesnym ubóstwie i nędzy ogromnej większości społeczeństwa. Rodzi to pokusę rozwiązywania tych problemów na drodze przemocy, która pochłania dziesiątki tysięcy ofiar.

W swoim nauczaniu papież zawsze zachęcał do zmiany niesprawiedliwego ustroju poprzez stosowne reformy i przy zachowaniu zasad demokracji społecznej. Przestrzegał też przed podporządkowaniem treści ewangelicznych kategoriom i celom politycznym.

Skarbem kościoła w Ameryce Łacińskiej są według Ojca Świętego ogromne zasoby wiary i głębokiej pobożności. Ta ?ludowa? pobożność skoncentrowana jest na głównych tajemnicach wiary. W wielu swoich wystąpieniach podczas pielgrzymek do tego rejonu Jan Paweł II nawiązywał do początku ewangelizacji Nowego Świata: wydarzenie to bowiem otworzyło decydujący etap w dziejach cywilizacji, było końcem starej i początkiem nowej epoki.

Papież był przekonany, że mieszkańcy Ameryki Łacińskiej będą coraz bardziej świadomi, że są chrześcijanami, że będą w pełni czerpali z orędzia odkupienia: zbawienie stało się rzeczywistością i wypełnia się w dziejach poprzez ucieleśnienie się transcendentnego Boga.