Dywersja i sabotaż. Polskie działania specjalne 1918-1939

Niekonwencjonalne formy prowadzenia wojen i walki zbrojnej znane były już w starożytności. Dwudziesty wiek to liczne działania nieregularne w formie partyzantki prowadzonej w II wojnie światowej przeciwko okupacyjnym wojskom niemieckim, a po zakończeniu tej wojny jako jedna z podstawowych form walki narodów kolonialnych i znajdujących się pod obcym panowaniem, pozwalająca im wybić się na niepodległość.

Polskie działania specjalne okresu międzywojennego, traktowane współcześnie jako mieszczące się w teorii „wojny hybrydowej”, są szczególnie interesujące nawet w skali Europy i obejmowały nie tylko rozważania teoretyczne, przygotowywanie struktur organizacyjnych czy szkolenie, ale też sprawdzane były praktycznie w toku prowadzonych dużych operacji.

W publikacji między innymi:

•Polskie działania specjalne podczas wojny polsko-rosyjskiej 1919-1920 roku

•Działalność Ekspozytury nr 2

•Specyfika działań przeciwko Litwie

•Planowanie działań specjalnych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska

•Przygotowania do akcji specjalnych na wypadek wojny z Niemcami

•Akcja „Łom” – działania specjalne na Zaolziu i Rusi Zakarpackiej

•Miejsce Związku Strzeleckiego w działaniach dywersyjnych na wypadek wojny