Dwanaście słów

Marianna ma trzydzieści jeden lat i jako boromeuszka w klasztorze opiekuje się chorymi w szpitalu. O świcie zachodzi do kościoła, aby wielbić wiszący w transepcie wizerunek Jezusa – pięknego, smukłego i… budzącego w niej nieprzyzwoite myśli. Kiedy postanawia uciec z klasztoru, wykrada święty obraz i zabiera ze sobą. W poszukiwaniu pracy, staje u drzwi Fryderyka, mieszkającego w lesie sześćdziesięcioletniego ekscentrycznego samotnego mężczyzny. Nieliczni, którzy o nim wiedzą, nazywają go nauczycielem muzyki. Dwadzieścia lat wcześniej przyjechał z Afryki do Polski. Jaka tragedia kazała Fryderykowi uciekać z Kenii, w której się wychował, i nie bacząc na przestrogi przyjaciół, wrócić do nieprzewidywalnego kraju? Co go tu spotkało? Dlaczego uciekł od ludzi? Czy Marianna zmieni coś w jego życiu? Czy dwanaście słów, za pomocą których się na co dzień porozumiewają, wystarczy, by poznali swoje historie?