David Irving

David John Cawdell Irving, najbardziej kontrowersyjny współczesny historyk i publicysta brytyjski, urodził się w Hutton opodal Brentwood w hrabstwie Essex w roku 1938 jako najmłodszy syn oficera Royal Navy; jego matka była znaną autorką i ilustratorką książek dla dzieci. Studiował historię sztuki i fizykę; przed rozpoczęciem kariery naukowej, powodowany pragnieniem nauczenia się języka niemieckiego oraz poznania życia i zwyczajów Niemców pracował jako wytapiacz w Zagłębiu Ruhry; później jako stenograf w amerykańskiej bazie Strategicznych Sił Lotniczych. Uczęszczał również na wykłady z ekonomii politycznej w Londynie. W roku 1963 opublikował swoją pierwszą książkę Drezno, Apokalipsa 1945, w której ujawnił rzeczywiste rozmiary alianckich nalotów odwetowych na stolicę Saksonii w 1945 roku, które pochłonęły dziesiątki tysięcy ofiar wśród niemieckiej ludności cywilnej. Praca ta wywołała żywy oddźwięk wśród historyków i stała się pierwszym międzynarodowym bestsellerem Irvinga. Od tego czasu opublikował ponad 30
książek oraz kilka zbiorów artykułów prasowych własnego pióra. Większość jego prac, jak na przykład Wzlot i upadek Luftwaffe (1973), Wojna Rudolfa Hess (1987), Marszałek Rzeszy Hermann Göring (1989), Goebbels – mózg Trzeciej Rzeszy (1987), czy też Norymberga. Ostatnia bitwa (1996) dotyczy nazistowskich Niemiec; lecz książka Wypadek. Śmierć generała Sikorskiego (1967) poświęcona jest okolicznościom tragicznej śmierci premiera polskiego rządu emigracyjnego, zaś monografia Uprising! – powstaniu węgierskiemu w roku 1956. Najbardziej znanym (i zarazem budzącym największe dyskusje, spory oraz kontrowersje) jego dziełem jest wydana po raz pierwszy w 1977 r. Wojna Hitlera, do której gromadził materiały przez 10 lat. Jej publikacja wywołała protesty organizacji żydowskich i lewackich; autorowi zarzucono bezpodstawnie sympatyzowanie z nazizmem, jednakże żadnemu z historyków nie udało się podważyć zawartych w książce informacji. W 1983 roku David Irving jako pierwszy badacz zakwestionował autentyczność rzekomych
pamiętników Hitlera, których publikację rozpoczął niemiecki tygodnik „Stern”.

David Irving od kilku lat prowadzi medialną kampanię na rzecz wolności słowa oraz prawa swobody wypowiedzi, nieograniczonej wymogami tzw. poprawności politycznej. W roku 1998 przegrał jednak proces o zniesławienie jaki wytoczył amerykańskiej publicystce Deborah Lipstadt i jej wydawcy Penguin Books. Kontrowersyjny werdykt londyńskiego sądu poparty opiniami powołanych ekspertów, którym broniący się sam Irving zarzucił – jak się wydaje nie bezpodstawnie – ignorancję lecz przede wszystkim stronniczość – przysporzył mu poważnych problemów życiowych. W listopadzie 2005 r. David Irving został aresztowany w Austrii, a następnie osądzony za zakwestionowanie (w odczycie wygłoszonym w tym kraju 16 lat wcześniej) funcjonowania komór gazowych w niektórych nazistowskich obozach koncentracyjnych. Za kratami spędził 400 dni; w tym czasie doszło do rozproszenia i częściowego przepadku jego ogromnego i bezcennego archiwum osobistego – słynnej „kolekcji Irvinga”. Sam proces, uzasadnienie orzeczenia, jak również uwięzienie
wzbudziły na świecie kontrowersje nawet wśród jego przeciwników. Swoją batalię o uchylenie wyroku i uwolnienie przedstawił w książce Banged Up. Survival as a Political Prisoner in 21st Century Europe (2008).

David Irving wsławił się przede wszystkim odkrywaniem i ujawnianiem nowych, nieznanych faktów, dotyczących na pozór wyczerpująco opisanych wydarzeń z dziejów najnowszych. W pracy badawczej korzysta przede wszystkim z materiałów źródłowch – dokumentów, dzienników, korespondencji, pamiętników oraz wspomnienień świadków. Obecnie przygotowuje monumentalną biografię Heinricha Himmlera oraz skróconą wersję dwutomowej monografii Churchill’s War (t. I 1987, t. II 1997).