David Hume

David Hume - historyk za życia, filozof po śmierci. Wiele tłumaczył na przykładach zderzających się kul bilardowych oraz białych i czarnych łabędzi. Etyk zwiedzał Europę, będąc sekretarzem. David Hume spoczywa na cmentarzu w swoim rodzinnym mieście, do którego wielokrotnie powracał.

David Hume - życiorys

David Hume przyszedł na świat najprawdopodobniej 7 maja 1711 roku w stolicy Szkocji, Edynburgu, gdzie zmarł 25 sierpnia 1776 roku, nie domagając w ostatnim okresie. Chłopak dosyć wcześnie stracił matkę, Katherine Falconer. Już jako 12-latek David Hume uczęszczał na zajęcia z filozofii greckiej i rzymskiej na Uniwersytecie Edynburskim. Dzięki pensji, którą otrzymywał jako młodszy syn, nie dziedziczący ziemiańskiego majątku rodzinnego ojca, Josepha Home'a, mógł sobie pozwolić również na studia we Francji (prawo). Pracował w Bristolu w Wielkiej Brytanii w kantorze kupieckim, a w 1734 roku emigrował do Francji i osiadł w miejscu pobierania nauki przez Kartezjusza.

David Hume – dzieła wybrane

To właśnie w La Fleche we Francji powstała pierwsza, kontrowersyjna książka Davida Hume ”Traktat o naturze ludzkiej”, głośno komentowana w środowisku, również uniwersyteckim. 27-latek bardzo przejął się krytyką dzieła filozoficznego, co ciążyło na nim do końca życia. Jego dosyć śmiałe poglądy zamknęły mu tym samym drzwi do kariery naukowej. Ponadto David Hume był autorem ”Badań dotyczących rozumu ludzkiego” oraz ”Badań dotyczących zasad moralności”. Odmówiono mu posady w katedrze logiki w Glasgow. Gdy pracował jako bibliotekarz, podjął pracę historyczną nad 6-tomową ”Historią Anglii”. Zawieszenie pisarskiej kariery Davida Hume poskutkowało nową ścieżką zawodową: został sekretarzem poselstwa w Paryżu, a kolejno podsekretarzem stanu w ministerstwie spraw zagranicznych, a więc podziwianą i lubianą postacią życia politycznego. Wrócił do Anglii z Janem Jakubem Rousseau w 1765 roku, zamieszkał z siostrą w rodzinnym mieście w nowo zakupionej posiadłości i napisał autobiografię.

David Hume – poglądy filozofa i etyka

David Hume był niestety najbardziej doceniany, gdy w ogóle nie pisał oraz już po śmierci. Uchodził bowiem za sceptyka i głośnego ateistę: w końcu Boga nie ma według jego ”Dialogów o religii naturalnej” (polemizował z kosmologicznym i teologicznym dowodem na jego istnienie). To jednak jego osoba stanowiła impuls do powstania filozofii krytycznej Immanuela Kanta - Hume był tak naprawdę najwybitniejszym brytyjskim przedstawicielem empiryzmu. David Hume cytowany jest niejednokrotnie przez nauki społeczne, których przedstawiciele hołdują rozróżnieniu przez niego sądów o faktach oraz wartościach, a także metodologii nauk empirycznych. Obalił czysty empiryzm Johna Locke'a. Był prekursorem nauk kognitywnych, a filozofia Davida Hume zorientowana była naturalistycznie (polemizował z kartezjańskim racjonalizmem w różnych dziedzinach). Jako ”Newton nauk o człowieku” Hume uważał, że nauka musi kierować się eksperymentami i doświadczeniami, co oczywiście nie dotyczyło gałęzi matematycznych oraz logicznych.