David Foster Wallace

David Foster Wallace to wielokrotnie nagradzany amerykański pisarz postmodernistyczny i wykładowca uniwersytecki, żył w latach 1962–2008. Jego ostatnia powieść "The Pale King" była nominowana do Nagrody Pulitzera w kategorii Fikcja.

David Foster Wallace – życiorys

David Foster Wallace urodził się w 1962 roku jako syn nauczycieli akademickich. W młodości grał w tenisa, ukończył szkołę średnią Urbana High School, a następnie Amherst College pod kierunkiem języka angielskiego i filozofii – jego praca dyplomowa o fatalizmie Richarda Taylora została wyróżniona Gail Kennedy Memorial Prize i opublikowana pośmiertnie w 2011 roku. Po ukończeniu college'u studiował kreatywne pisanie na Uniwersytecie Arizony, ukończył je w 1987 roku i przeprowadził się do Massachusetts, gdzie przez pewien czas uczęszczał na podyplomowe studia filozoficzne na Uniwersytecie Harvarda.

W 1991 roku David Foster Wallace rozpoczął karierę akademicką w bostońskim Emerson College, gdzie wykładał literaturę. Rok później przeniósł się na Uniwersytet State Illinois, a w 2002 roku przeprowadził się do Claremon w Kalifornii, gdzie uczył w Pomona College.

W ciągu swojego życia David Foster Wallace zmagał się z depresją, alkoholizmem i uzależnieniem od narkotyków, niejednokrotnie trafiał na oddział psychiatryczny. Na depresję cierpiał ponad 20 lat, zaczęły występować u niego wyraźne skutki uboczne, więc za radą lekarza odstawił jeden z antydepresantów. Jedną z alternatywnych form leczenia były elektrowstrząsy, jednak ani one, ani powrót do dawnych leków nie złagodziły objawów choroby. We wrześniu 2008 roku Wallace popełnił samobójstwo, miał 46 lat.

David Foster Wallace – rodzina

Rodzicami Davida Fostera byli James Donald Wallace, profesor etyki na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign, oraz Sally Jean Wallace profesor angielskiego w Parkland College. Matka i ojciec Wallace'a byli ateistami, natomiast sam pisarz dwukrotnie próbował dołączyć do kościoła katolickiego, jednak bez skutku, zaczął więc uczęszczać do kościoła mennonitów. David Foster miał też młodszą siostrę Amy Wallace Havens.

David Foster Wallace – książki

Pierwszą książka Wallace'a była powieść "The Broom of the System" (1987) powstała na bazie jego pracy dyplomowej z języka angielskiego. Pisząc tę książkę, Wallace odkrył powołanie do zostania pisarzem. Poza debiutem literackim do najważniejszych dzieł autora zalicza się "Infinite Jest" (1996) i przetłumaczone na polski przez Jolantę Kozak tytuły "Rzekomo fajna rzecz, której nigdy więcej nie zrobię. Eseje i rozważania" (1997, wyd. polskie 2016) oraz "Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi" (1999, wyd. polskie 2015).

Twórczość Davida Fostera Wallace'a obejmuje też zbiory opowiadań "Girl with Curious Hair" (1989) i "Oblivion: Stories" (2004), a także eseje i książki należące do gatunku literatury faktu, niektóre wydane pośmiertnie: "Up, Simba!" (2000), "Consider the Lobster" (2005), "This Is Water" (2009), "Fate, Time, and Language: An Essay on Free Will" (2011) i "Both Flesh and Not" (2012).

Książki Davida Fostera Wallace'a wpłynęły na twórczość takich pisarzy jak Dave Eggers, Zadie Smith, Elizabeth Wurtzel, Rivka Galchen, Matthew Gallaway, Charles Yu i Deb Olin Unferth.

David Foster Wallace – nagrody

Po raz pierwszy David Foster Wallace został nagrodzony Whiting Award w 1987 roku. W 1996 roku wyróżniono go Salon Book Award i Lannan Literary Award w kategorii fikcja. Za książkę "Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi" otrzymał w 1997 roku Aga Khan Prize for Fiction. Wydana pośmiertnie powieść Wallace'a "The Pale King" była nominowana do Nagrody Pulitzera w 2012 roku.