Mackiewicz zapisuje grozę XX wieku

W tym czasie Mackiewicz publikuje także wojenne reportaże-wspomnienia, m.in. "Ponary-Baza" o zagładzie Żydów oraz "Dymy nad Katyniem". To o tych tekstach pisał w "Roku myśliwego" Czesław Miłosz, że "dopóki będzie istnieć polskie piśmiennictwo, te dwa zapisy grozy dwudziestego wieku powinny być stale przypominane".
W pierwszych latach po wojnie Mackiewicz zaczyna regularnie publikować w pismach emigracyjnych, m.in. w paryskiej "Kulturze" czy londyńskich "Wiadomościach". Współpracuje z emigracyjną prasą litewską, ukraińską, białoruską i rosyjską. W 1949 w Szwajcarii ukazuje się książka Mackiewicza pt. "Katyń. Zbrodnia bez sądu i kary", która z niemieckiego będzie tłumaczona na inne języki.
Na emigracji Mackiewicz żył w nędzy - utrzymywał się głównie z pisania oraz robótek ręcznych żony. W 1955 Mackiewiczowie przenoszą się z Londynu do Monachium, gdzie będą mieszkać aż do śmierci. W tym czasie pisarz publikuje dwie kolejne książki - "Drogę donikąd" oraz "Karierowicza".