Ataki na emigracji, oskarżenia i polemiki

"Uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy emigracyjnych (ceniony m.in. przez Miłosza, Wata, Stempowskiego, Danilewicz-Zielińską, Gombrowicza, Odojewskiego, Nowakowskiego, Zbyszewskiego), Mackiewicz był nieustannie oskarżany na emigracji i w kraju o kolaborację z Niemcami, a faktycznie atakowany za swój bezkompromisowy antykomunizm. Jego utwory wywoływały gwałtowne polemiki, a pisarza oskarżano o naruszanie politycznego i narodowego tabu i wielokrotnie usiłowano postawić pod pręgierzem opinii publicznej" - pisze Włodzimierz Bolecki.
Przyczyną były m.in. takie powieści, jak "Lewa wolna", w której pisarz podważa legendę Piłsudskiego czy "Nie trzeba głośno mówić", w której zakwestionował politykę AK wobec ZSRR na kresach wschodnich. Po publikacji "W cieniu krzyża" atakowano go m.in. za tezę, że głoszona przez środowiska opozycyjne w Polsce koncepcja "polrealizmu" sprzyja utrwalaniu władzy komunistów oraz za to, że rzekomo pomniejszał martyrologię Polaków podczas II wojny światowej przez porównywanie jej z losem Żydów.