Chwileczkę, Walerio...

Postanowiłam jechać przez Olczę. Z szosy zakopiańskiej skręciłam w lewo i wkrótce zobaczyłem pięć stromych dzwonnic olczyskiego kościoła. Za nimi Tatry wcinały się w niebo błękitne i bezchmurne, zdumiewające po wczorajszym deszczowym dniu, kiedy wydawało się, że będzie padać bez końca. Dziwne, że tak lubię rozpoczynać pisanie książek od podróży. Oto pasjonujący początek książki uwielbianej przez młodzież Krystyny Siesickiej.